Historia basenów

Najstarsze znane publiczne baseny odkryto w ruinach Mohenjo-Daro. Wielki Basen miał wymiary około 12×7 metrów i był wykorzystywany do rytualnych kąpieli.

Starożytni Egipcjanie budowali prywatne baseny przy pałacach i świątyniach, które służyły do rekreacji i rytuałów religijnych.

Grecy nie budowali basenów w dzisiejszym znaczeniu, ale używali zbiorników wodnych w gimnazjonach do kąpieli po ćwiczeniach fizycznych.

Rzymianie byli pionierami w budowie publicznych term (łaźni), które były wyposażone w duże baseny. Najbardziej znane termy to Termy Karakalli i Termy Dioklecjana.

W średniowieczu baseny straciły na popularności w Europie, głównie ze względu na spadek higieny i zmiany kulturowe po upadku Cesarstwa Rzymskiego. Kąpiele publiczne były rzadkością, a wiele łaźni zostało zamkniętych.

Powrót do zainteresowania kulturą fizyczną i higieną w okresie renesansu przyczynił się do odnowienia łaźni publicznych i budowy basenów w Europie.

Wielka Brytania

W XIX wieku, wraz z rewolucją przemysłową, publiczne baseny zaczęły pojawiać się w miastach brytyjskich. Były one częścią programów zdrowotnych mających na celu poprawę higieny i zdrowia publicznego.

USA

Pierwszy publiczny basen w USA, Deep Eddy Pool, został otwarty w Austin w Teksasie w 1915 roku.

Pływanie stało się dyscypliną olimpijską już w 1896 roku, co zwiększyło zainteresowanie budową basenów sportowych.

W XX wieku powstało wiele klubów pływackich i basenów sportowych, promujących pływanie jako formę ćwiczeń i sportu.

Wzrost popularności: W połowie XX wieku, zwłaszcza po II wojnie światowej, baseny prywatne stały się popularne wśród klasy średniej, szczególnie w Stanach Zjednoczonych.

Technologia i design

Nowoczesne materiały: użycie nowych materiałów, takich jak włókno szklane i PVC, ułatwiło budowę i utrzymanie basenów.

 Automatyzacja: systemy automatycznego czyszczenia, ogrzewania i oświetlenia stały się standardem, zwiększając komfort użytkowania.